بهمن، ریشه گیاهی است علفی و خودرو که در نواحی کوهستانی میروید. این ریشه قدری شبیه است به زردک و کمی از آن سخت تر و هموارتر و غیرصاف و معطر میباشد. اندازه این گیاه معمولا حدود چهل تا پنجاه سانتیمتر می باشد و برگهای آن شبیه است به برگ آلوبخارا و خاردار است.

قسمت زیر زمینی یعنی ریشه این گیاه مصرف درمانی دارد و این ریشه خود دو نوع است یکی سفید و دیگری سرخ رنگ و هر دو خواص مشابه دارند با این تفاوت که نوع سرخرنگ آن قوی تر است. ریشه این گیاه معمولاً در ماه تیر قابل استفاده می گردد.

طبیعت این دارو (بهمن) گرم و خشک بوده داروئی است مقوی قوای تناسلی و مقوی قلب و برای افرادیکه به ضعف قلب مبتلا هستند مفید می باشد ضمناً از بین برنده نفخ و ذوب کننده اخلاط بلغمی بوده و برای خفقان و سنگ کلیه و سنگهای مجاری ادراری و یرقان ویروسی بسیار مفید است. روی هم رفته برای افرادیکه مزاج های سرد و مرطوب دارند بسیار سودمند می باشد. اگر این دارو را پودر کرده با عسل و مختصری نمک طعام مخلوط نموده و بر چهره ضماد نمایند جریان خون را در مویرگ های پوست صورت زیاد کرده و رنگ چهره را نیکو می کند.

به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، زنهایی که در رحمشان ترشحات زیادتر از حالت طبیعی دارند چنانچه این دارو را جوشانده با مقداری زعفران مخلوط و در رحم تنقیه نمایید رطوبات زیادی را از بین برده و رحم را معطر می سازد. می توان این عمل را با پودر خشک شده  آن نیز انجام داد. افرادیکه قصد فربه شدن دارند اگر این دارو را بجوشانند و آب صاف شده دارو را با مقداری شکر چند روز ناشتا میل کنند و همراه صبحانه نیز مقداری بادام شیرین بخورند چاق و فربه خواهند شد. مقدار خوراک از پودر این دارو ده گرم ولی اگر بصورت جوشانده مصرف شود تا بیست گرم می توان مصرف نمود.