علائم اين بيماري با از دست دادن قدرت حفظ اطلاعات بخصوص حافظه موقت در دوران پيري آغاز شده و به تدريج با از دست دادن قدرت تشخيص زمان، افسردگي ، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه گيري و سرانجام مرگ در اثر ناراحتي‌هاي تنفسي به پايان مي‌رسد.آيات زير اشاره ايي به اين بيماري است:

وَاللّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَمِنكُم مَّن يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْ لاَ يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئاً إِنَّ اللّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (?)
خداوند شما را آفريد، سپس شما را مى ميراند، بعضى از شما به سنين بالاى عمر مى رسند، بطورى كه بعد از علم و آگاهى چيزى نخواهند دانست (و همه چيز را فراموش مى كنند) خداوند عالم و قادر است .

آيات مورد بحث مساله اثبات خالق يكتا را از طريق دگرگونى و تغييرات نعمتها تعقيب مى كند و آن از اختيار انسان بيرون است و نشان مي دهد از ناحيه ديگرى مقدر مى شود.
در اين آيه نخست مى گويد: خداوند شما را آفريد(و الله خلقكم ).
سپس روح شما را مى گيرد و مرگتان فرا مى رسد (ثم يتوفاكم ).
هم حيات از ناحيه او است، و هم مرگ، تا بدانيد اين شما نيستيد كه آفريننده مرگ و حياتيد.
مقدار طول عمر شما نيز در اختيارتان نيست ، بعضى در جوانى يا نزديك به پيرى از دنيا مى روند ولى بعضى از شما به بالاترين و بدترين ساليان عمر يعنى نهايت پيرى باز مى گردند(و منكم من يرد الى ارذل العمر).
و نتيجه اين عمر طولانى آن خواهد شد كه بعد از علم و دانش و آگاهى چيزى نخواهد دانست و همه را بدست فراموشى مى سپارد (لكى لا يعلم بعد علم شيئا).
درست مانند آغاز عمر و سنين كودكى كه يكپارچه نسيان بود و فراموشكارى و ناآگاهى، آرى خداوند آگاه و قادر است (ان الله عليم قدير).
همه قدرتها در اختيار او است و به هر مقدار كه صلاح بداند مي بخشد و به هر موقع كه لازم ببيند مى گيرد.(?)