از بالنگ با نام اترج نیز یاد می شود. اندازه این گیاه حدود یک و نیم تا دو متر است و در نواحی گرم و مرطوب یا معتدل و مرطوب می روید. دارای برگ های طویل و عریض است. برگ های آن سبز و خوشبو می باشند. گل آن سفید و تمام اعضاء این گیاه مصرف طبی و درمانی دارند. میوه این گیاه بالنگ است در نواحی گرم زمین این گیاه در سال دو نوبت میوه می دهند. میوه این گیاه تلخ است که بطور مختلف تلخی آن گرفته می شود. پوست زرد آن دارای طبیعت گرم و خشک و گوشت یا پیهی که در زیر آن است در نوعی که مغزش شیرین است سردتر می باشد و برگ و شکوفه آن نیز گرم و خشک است.

این گیاه دارای خاصیت ضدسم بوده و سم بعضی از جانوران از قبیل عقرب و مار را تا حدودی خنثی می کند. اگر زالو در حلق کسی رفته باشد از آبی که بالنگ در آن جوشیده شده غرغره کند زالو کنده شده و اخراج می گردد.
پوست زرد آن مقوی قلب و قوای فکری و کبد و معده و احشاء بوده و دهان را خوشبو میسازد و به هضم غذا کمک می کند. اگر این پوست را با شکرنی یا با عسل مربا بکنند مربائی مقوی و مفرح خواهد شد و خاصیت ضدسمی هم دارا میباشد.
اما باید از آن هر دفعه به مقدار کم خورده شود چون وقتی زیاد خورده شود هضم آن دیر انجام می شود به علاوه شدت حرارت آن برای افراد گرم مزاج آزار دهنده است. به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، اگر بالنگ خشک را در داخل لباس بگذارند از بید یا مورزدگی آن جلوگیری می کند. اگر بالنگ را در روغن کنجد حل کرده و بگذارند روغن مدتی بماند روغن حاصل برای سیاتیک و درد مفاصل و دردهای عصبی و کمر درد و درد مثانه مفید است که هم بصورت خوراکی و هم بصورت ضمادی مصرف میشود. افرادیکه سردردهای مزمن ناشی از ناراحتی های گوارشی یا سرگیجه دارند اگر مقداری نان را در آبی که بالنگ در آن خیسانیده شده بگذارند و یا در عصاره بالنگ بخیسانند و بخورند ناراحتی آنان زایل میگردد.