بلوط (Castaneifolia – sativa) گیاهی است درختی و خودرو. از تیره راش و در ایران، در نواحی کردستان، لرستان و ایلام بصورت جنگل مشاهده می شود. قسمت داروئی این گیاه پوست تنه درخت و میوه آن است و مازوئی که از آن گرفته می شود. این گیاه از نظر طعم میوه دو نوع است. یک نوع دارای میوه تلخ و نوعی دیگر دارای میوه شیرین و در اینجا منظور نوع شیرین میوه آن است. گلوله های مازو که در برگ های جمع شده بلوط درست میشوند مصرف دارویی و صنعتی دارند. مزاج این گیاه سرد و خشک و به علت داشتن تانن (اسیدتانیک) و چند ماده داروئی دیگر، داروئی است. قابض میوه آن خوراکی است اما بسیار دیر هضم است. افرادی که مبتلا به اسهال شدید هستند چنانچه روزی دو سه بار و هر بار یک مثقال از پودر دانه آن را میل نمایند اسهال آنان بسته خواهد شد. به همین طریق خوریزی های داخل دستگاه گوارش را بند آورده و زخم امعاء را مداوا می کند. اگر میوه آن را کباب کرده و بخورند ادرار را زیاد می کند. افرادیکه به ورم حالب مبتلا هستند اگر پودر میوه آنرا با پیه خوک و نمک مخلوط کرده و در امتداد حالب و در کنج ران بمالند ورم حالب را مرتفع می سازد.

بعضی از زخم های روی پوست بدن که مرتب آب میدهند و زیاد می شوند باید میوه بلوط را سوزانده و بصورت زغال در آورده و پودر کرده و بر روی اینگونه زخم ها بپاشند زخم را خشک نموده و بهبودی آن را تسریع می کند. زنانیکه ترشحات رحمی آنان بیش از اندازه میباشد باید پودر میوه بلوط را با سفیده تخم مرغ مخلوط کرده و بر پینه ریخته و در قسمت جلو رحم گذارند تا رطوبت زیادی را خشک کند ( در صورتی که ترشحات متعفن باشد علامت عفونت است و لازم است همراه این عمل از بخور و شستشو با داروهای ضدعفونی کننده و یا مصرف خوراکی اینگونه داروها غفلت نشود.